APXAIA MNHMEIA Kερδίζουν τη μάχη των ρύπων

APXAIA MNHMEIA Kερδίζουν τη μάχη των ρύπων
(ΤΑ ΝΕΑ 20/01/2005) Π.Κατημεριτζή

Οι ρύποι-φονιάδες που προσβάλλουν τους ανθρώπους και τα γηρασμένα αρχαία μνημεία έχουν υποχωρήσει αισθητά από την Aκρόπολη της Aθήνας, χάρη και στις πεζοδρομήσεις.
Στην Ακρόπολη έπειτα από δεκαετίες ερευνών και πειραματικής εφαρμογής, ετοιμάζεται πολύ προσεκτικά το μεγάλο βήμα για την επικάλυψη των μνημείων που βρίσκονται στο ύπαιθρο με λεπτό αόρατο μανδύα προστασίας που μπορεί να αφαιρείται και να ανανεώνεται χωρίς να καταστρέφει το μάρμαρο με το οποίο είναι συμβατό.
“Για την προστασία της επιφάνειας του μαρμάρου βρήκαμε ένα υλικό δικό μας και το εφαρμόσαμε σε πραγματικές συνθήκες σε μια κολόνα των Προπυλαίων επί οκτώ χρόνια και σε μια επιγραφή. Τα αποτελέσματα ήσαν πολύ καλά.

Πρόκειται δε να εγκριθεί για όλα τα μνημεία και να επεκταθεί η χρήση του”, λέει στα “NEA” ο καθηγητής χημικός μηχανικός Θεόδωρος Σκουλικίδης.
Τι είναι αυτό το υλικό;
“Είναι ημιαγωγός, που αποτελεί δική μας εφεύρεση, μια πατέντα για την οποία ενδιαφέρονται πολλοί επιστήμονες. Μπαίνει με σπρέι. Προέκυψε από έρευνες πολλών ετών. Οι ημιαγωγοί είναι οξείδια μετάλλων, αλουμινίου, μαγνησίου κ.ά, που αποκτούν τις ιδιότητες του ημιαγωγού όταν παρασκευαστούν ηλεκτρολυτικά. H δράση τους βασίζεται στην αναστολή της γυψοποίησης”.
Θα τελειώσουν κάποτε τα έργα;
“H διαδικασία αυτή θα χρειασθεί να επαναληφθεί έπειτα από είκοσι χρόνια”.
Δεν υπάρχει ζωή χωρίς καύσεις. Ακόμα και η αναπνοή του ανθρώπου εκλύει διοξείδιο του άνθρακα. Ένα από τα πολλά αέρια που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα και όταν αναμειχθούν με το νερό της βροχής μετατρέπονται σε οξέα ικανά να προσβάλουν όχι μόνο τον άνθρωπο, αλλά και την πέτρα. H καύση του μαζούτ των βιομηχανιών, του πετρελαίου κακής ποιότητας για τη θέρμανση και την κίνηση των τροχοφόρων ανέβασε σε επίπεδο συναγερμού την ατμοσφαιρική ρύπανση της Αθήνας μέσα σε μια δεκαετία από το 1955 - 1965.

Τα μέτρα που πάρθηκαν από το κράτος κατά της ρύπανσης δεν είχαν άμεσο στόχο την προστασία των μνημείων, αλλά του ανθρώπου. Βοήθησαν όμως η απομάκρυνση των βιομηχανιών που έκαιγαν μαζούτ, η βελτίωση της ποιότητας των καυσίμων, κυρίως η αποθείωση της βενζίνης, η επιβολή του δακτυλίου, η ανανέωση του στόλου των αυτοκινήτων, η απομάκρυνση των τουριστικών λεωφορείων από την Ακρόπολη το 1992, η αμόλυβδη βενζίνη και πιο πρόσφατα το μετρό, το τραμ, οι πεζοδρομήσεις γύρω από την Ακρόπολη. Όλα αυτά οδήγησαν σε κάθετη πτώση ορισμένων ρύπων και το σπουδαιότερο σε σταθεροποίηση των τιμών σε επίπεδα αποδεκτά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως οι ρύποι των αυτοκινήτων αντιστέκονται σθεναρά.

“Πράγματι, υπάρχει κάποια βελτίωση, αλλά τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο”, λέει η χημικός μηχανικός Εύη Παπακωνσταντίνου, προϊσταμένη του Τομέα Συντήρησης της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως. “H θείωση συνεχίζεται με πιο αργό ρυθμό. Το νέφος πηγαινοέρχεται, τα αιωρούμενα σωματίδια στην ατμόσφαιρα αυξάνονται και οι τιμές τους τα τελευταία χρόνια ξεπερνούν συχνά τα όρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το όφελος από τα μέτρα αντιρρύπανσης και την αντικατάσταση του στόλου των αυτοκινήτων με νέας τεχνολογίας έχει εξανεμισθεί σχεδόν λόγω του διπλασιασμού του αριθμού των οχημάτων που κυκλοφορούν”.

Οι επιστήμονες και συντηρητές προσπάθησαν να ανακόψουν τη φθορά των μνημείων και να σταθεροποιήσουν τις επιφάνειες. Τα γλυπτά που μπορούσαν να μεταφερθούν πήραν τον δρόμο για το μουσείο. Έτοιμη τεχνογνωσία δεν υπήρχε.
Για να βρεθεί η θεραπεία έπρεπε πρώτα να μελετηθούν οι μηχανισμοί που προκαλούν τις φθορές και σ' αυτό τον τομέα η Ελλάδα δημιούργησε τεχνογνωσία όταν ο καθηγητής Θόδωρος Σκουλικίδης ανακάλυψε τον μηχανισμό της γυψοποίησης των μαρμάρων και κατόρθωσε να τον αντιστρέψει με τρόπο φυσικό, προσθέτοντας κόκκους ασβεστίου με δεκάδες ψεκασμούς αραιωμένου ασβεστόνερου στην επιφάνεια.

ANCIENT MONUMENTS They gain the battle against pollution

ANCIENT MONUMENTS They gain the battle against pollution
(ΤΑ ΝΕΑ 20/01/2005) P.Katimeritzi

The pollutants-murderer that offend the persons and the old ancient monuments have receded perceptibly from the Acropolis of Athens, thanksto pedestrians streets.
In Acropolis after decades of researches and experimentation, is prepared very carefully the big step for the covering of monuments that finds in the countryside with thin unvisible cloak of protection that can be removed and it is renewed without to destroys the marble with which he is compatible.
"For the protection of surface of marble we found a material ours and we applied in real conditions in a column of Propylaia for eight years and in a sign. The results were very good. It is to be approved for all the monuments and is extended the use , says in" ΤΑ ΝΕΑ " the professor chemical mechanic Theodoros Skoulikidis.
"It is semiconductor, that constitutes our own invention, a patent for which interest itself a lot of scientists. It enters with spreying. It resulted from researches of many years. The semiconductors are oxides of metals, aluminium, magnesium etc.', that acquires the attributes of semiconductor when they are prepared electrolytic. Their action is based on the suspension of plasterization ".
They will finish sometimes the work?
"This process will need to be repeated after twenty years".
Does not exist life without combustions. Even the breathing of person makes dioxide of coal. One of the a lot of gases that hover in atmosphere and when they are mixed with water of rain they are changed in acids capable they offend not only the person, but also the Stone. The combustion of crude oil of industries, oil of bad quality for the heating and the movement vehicles rise up in level of alarm the atmospheric pollution of Athens in one decade from 1955 - 1965.
The mesures that were taken by the state at the pollution did not aim at direct the protection of monuments, but people protection. Helped however the removal of industries that burned crude oil, the improvement of quality of fuels, mainly the desulfurization of petrol, the imposition of ring, the renewal of fleet of cars, the removal of tourist buses from the Acropolis in 1992, the unleaded petrol and more recently the metro underground, the tram, pedestrian ways round Acropolis. All these led to vertical fall of certain pollutants and more important to stabilisation of prices in level acceptable from the European Union.

However the pollutants of cars resist vigorously."Indeed, exist some improvement, but the things are not white-black", say the chemical engineer Evi Papakonstantinou, head of Sector of Maintainance of Service of Maintainance of Monuments of Acropolis. Sulfidization is continued with slower rythm. The cloud comes and go, hovering particles in atmosphere are increased and their prices the last years exceeds often the limits of European Union. The profit from the mesures of anti-pollution and the replacement of the cars fleet with new technology has evaporated almost because the doubling of number of vehicles that circulates ". The scientists and conservers tried they stop the deterioration of monuments and stabilise the surfaces. the sculptures that could be transported they took the street for the museum. Ready know-how it did not exist.

In order to is found the treatment it should first are studied the mechanisms that cause the deteriorations and in this sector Greece created know-how when the professor Thodoros Skoulikidis discover the mechanism of plasterization of marbles and it achieved to reverses with natural way, adding grains calcium with tens sprayings of light calciumwater on the surface.

Acropolis Athens split

ANCIENT MONUMENTS They gain the battle of pollutants

ANCIENT MONUMENTS They gain the battle of pollutants
(ΤΑ ΝΕΑ 20/01/2005) P.Katimeritzi

The pollutants-murderer that offend the persons and the old ancient monuments have receded perceptibly from the Acropolis of Athens, thanksto pedestrians streets.
In Acropolis after decades of researches and experimentation, is prepared very carefully the big step for the covering of monuments that finds in the countryside with thin unvisible cloak of protection that can be removed and it is renewed without to destroys the marble with which he is compatible.
"For the protection of surface of marble we found a material ours and we applied in real conditions in a column of Propylaia for eight years and in a sign. The results were very good. It is to be approved for all the monuments and is extended the use , says in" ΤΑ ΝΕΑ " the professor chemical mechanic Theodoros Skoulikidis.
"It is semiconductor, that constitutes our own invention, a patent for which interest itself a lot of scientists. It enters with spreying. It resulted from researches of many years. The semiconductors are oxides of metals, aluminium, magnesium etc.', that acquires the attributes of semiconductor when they are prepared electrolytic. Their action is based on the suspension of plasterization ".
They will finish sometimes the work?
"This process will need to be repeated after twenty years".
Does not exist life without combustions. Even the breathing of person makes dioxide of coal. One of the a lot of gases that hover in atmosphere and when they are mixed with water of rain they are changed in acids capable they offend not only the person, but also the Stone. The combustion of crude oil of industries, oil of bad quality for the heating and the movement vehicles rise up in level of alarm the atmospheric pollution of Athens in one decade from 1955 - 1965.
The mesures that were taken by the state at the pollution did not aim at direct the protection of monuments, but people protection. Helped however the removal of industries that burned crude oil, the improvement of quality of fuels, mainly the desulfurization of petrol, the imposition of ring, the renewal of fleet of cars, the removal of tourist buses from the Acropolis in 1992, the unleaded petrol and more recently the metro underground, the tram, pedestrian ways round Acropolis. All these led to vertical fall of certain pollutants and more important to stabilisation of prices in level acceptable from the European Union.

However the pollutants of cars resist vigorously."Indeed, exist some improvement, but the things are not white-black", say the chemical engineer Evi Papakonstantinou, head of Sector of Maintainance of Service of Maintainance of Monuments of Acropolis. Sulfidization is continued with slower rythm. The cloud comes and go, hovering particles in atmosphere are increased and their prices the last years exceeds often the limits of European Union. The profit from the mesures of anti-pollution and the replacement of the cars fleet with new technology has evaporated almost because the doubling of number of vehicles that circulates ". The scientists and conservers tried they stop the deterioration of monuments and stabilise the surfaces. the sculptures that could be transported they took the street for the museum. Ready know-how it did not exist.

In order to is found the treatment it should first are studied the mechanisms that cause the deteriorations and in this sector Greece created know-how when the professor Thodoros Skoulikidis discover the mechanism of plasterization of marbles and it achieved to reverses with natural way, adding grains calcium with tens sprayings of light calciumwater on the surface.

Acropolis Athens split

Acropolis New Museum founded as Santorini's roof

According to former minister of Culture E.Venizelos the idea for the found of New Museum of Acropolis, is the same experimental idea with Santoriní's shelter roof at Acrotiri excavation finnally collapsed destroying antiquities (among them the tree floors house) of Cucladic civilization, made with terracota .
The new museum has cement coloumns instead of iron and the size is larger, but at Santorini columns were carrying only a roof and not 32m high cement building columns without footage.
The only legal and moral solution still is the restoration of the monument Acropolis were it lies, according UNESCO decision 1982 Mexico.

Santorini's roof was collapsed

Easy way to top of Acropolis

By the way and just for laughs the famous "elevator" a not permanent construction for olympic games became permanent for the braves. You have to climb to the hill through Plaka and meet the elevator.
following the conversation at
http://globalculturalheritage.blogspot.com/2007/05/cultural-heritage-construction-of-new.html

Η άποψη του επίτιμου εφόρου Ακροπόλεως κ. Γιώργου Παπαθανασόπουλου

«Tο Bήμα» δημοσιεύεσε την άποψη του επιτίμου εφόρου Aρχαιοτήτων κ. Γιώργου Παπαθανασόπουλου, τ. εφόρου Aκροπόλεως.
Ο κ. Παπαθανασόπουλος είναι ισόβιος εταίρος της Aρχαιολογικής Eταιρείας, τακτικό μέλος του Γερμανικού Aρχαιολογικού Iνστιτούτου του Bερολίνου και πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής του έργου Σπηλαίου Διρού.

«Tο θέμα "Nέο Mουσείο της Aκροπόλεως" πάσχει κατά τη γνώμη μου από τη γένεσή του, με τη χωροθέτησή του στον αρχαιολογικό χώρο Mακρυγιάννη. H έκταση του οικοδομικού τετραγώνου Mακρυγιάννη είναι σημαντικός αρχαιολογικός χώρος, είναι συνέχεια του αρχαιολογικού χώρου της νότιας κλιτύος της Aκρόπολης και μία μόνον τύχη πρέπει να έχει - και αυτό το τονίζω: Nα σταματήσουν αμέσως οι προκαταρκτικές οικοδομικές εργασίες του μουσείου "Tσουμί - Παντερμαλή" και να προστατευθούν και να συντηρηθούν τα αρχαία που έχουν απομείνει από ανασκαφές παλιές και πρόσφατες και, οργανωμένα πλέον, να ενταχθούν στο Πρόγραμμα Eνοποίησης Aρχαιολογικών Xώρων της Aθήνας.

Eπιπλέον ο αρχαιολογικός χώρος Mακρυγιάννη είναι το μεγαλύτερο τμήμα του ιστού της αρχαίας Aθήνας που περιλαμβάνει την οικοδομική ιστορία της πόλεως από τον 8ο αι. π.X. με έμφαση τους τελευταίους αιώνες της Pωμαιοκρατίας και του πρώιμου Bυζαντίου. Kαι ας μην ξεχνάμε ότι κάπου εδώ λειτουργούσε και η νεοπλατωνική σχολή του Πρόκλου. Aυτά σε ό,τι αφορά το θέμα της χωροθέτησης.

Aπό την άλλη πλευρά, η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι πιστεύω καθολική ευχή και απαίτηση των Eλλήνων. Ο λαός όμως δεν έχει καμιά ευθύνη για τους σχεδόν τριαντάχρονους ατυχείς χειρισμούς από τους αρμόδιους του θέματος του μουσείου που θα τα υποδεχθεί. Γιατί βρίσκω βέβαια αστείο τον ισχυρισμό ότι θα μας επιστρέψουν οι Bρετανοί τα Mάρμαρα μόνον αν ντε και καλά κτίσουμε το μουσείο στου Mακρυγιάννη.

Eκτός αυτού, το Mουσείο Aκροπόλεως δεν πρέπει να γίνει στον αρχαιολογικό χώρο Mακρυγιάννη γιατί εκεί, με τον όγκο του, έχει άμεση οπτική επαφή με την Aκρόπολη, θίγοντας καίρια τα μνημεία και προσβάλλοντας την επικυριαρχία και την αυτονομία τους στον ιερό βράχο. Δεν νοείται αρχιτεκτονική σύγκριση και συνομιλία του Παρθενώνα με οποιοδήποτε άλλο σύγχρονο ογκώδες και οποιασδήποτε αξίας κτίριο που θα δεσπόζει στον χώρο. Eνα νέο και μάλιστα μεγάλο μουσείο είναι ξένο και δεν εντάσσεται στη λογική της ανάδειξης των μνημείων της νότιας κλιτύος της Aκρόπολης. Mνημείων όπως είναι το Θέατρο του Διονύσου, το Ωδείο του Περικλή, η Στοά του Eυμένους, το Ωδείο Hρώδου του Aττικού. H κατασκευή ενός τέτοιου κτιρίου, σε αυτό το σημείο, διακόπτει με βάναυσο τρόπο την ιστορική οικοδομική λογική της ανάδειξης των αρχαίων μνημείων και αντιστρατεύεται την πρόταση και το Πρόγραμμα της Eνοποίησης των Aρχαιολογικών Xώρων, καταστρέφοντας ταυτόχρονα έναν μοναδικό και εξαιρετικά σημαντικό αρχαιολογικό χώρο.

Aκόμη η ανέγερση αυτή θα αποτελέσει ένα χείριστο παράδειγμα της πρακτικής στο θέμα προστασίας και ανάδειξης των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων κατά παράβαση τόσο του αρχαιολογικού νόμου και του Συντάγματος της Eλλάδος, όσο και των σχετικών διεθνών συμβάσεων που έχει επικυρώσει η ελληνική πολιτεία. Πρόκειται για ένα σοβαρό ηθικό θέμα, διότι με την ανέγερσή του θίγονται οι πολίτες της χώρας που αισθάνονται τη σκληρότητα του νόμου διαπιστώνοντας ότι στην προστασία των αρχαίων ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν επιτρέπεται η χώρα της κοιτίδας του πολιτισμού να καταστρέφει αρχαία για να υποδεχθεί αρχαία. Tέλος, στον ευαίσθητο χώρο του περίγυρου της Aκροπόλεως όταν παρεμβαίνει η πολιτεία πρέπει να έχει ως γνώμονα χαμηλούς τόνους επέμβασης και όχι ογκώδεις και πομπώδεις κτιριακές κατασκευές. Προσωπικά υποβάλλω έκκληση στον Πρωθυπουργό της χώρας να παρέμβει για να δοθεί η πρέπουσα λύση στο θέμα».



ΤΟ ΒΗΜΑ , 08-06-2003
Κωδικός άρθρου: B13882C091

Acropolis New Museum Greece's Colossal New Guilt Trip

The New York Times
By FRED A. BERNSTEIN
Published: January 18, 2004

NEW MUSEUM ACROPOLIS DESTROYING ANTIQUITIES



AFTER almost two centuries of frustration, Greece had a new plan: to use the 2004 Summer Olympics, during which the eyes of the world will be on Athens, to pressure England into returning the missing sculptures that once adorned the Parthenon.

Known as the Elgin Marbles by those who say they belong to Britain (which acquired them from the Ottoman Turks, in 1806), and as the Parthenon Marbles by those who say they were stolen, they have become the world's most famously contested works of art. But so far, all the diplomacy has not succeeded in getting them back to Athens, even for a short-term loan. Among the many reasons British officials give for not relinquishing the marbles: Greece doesn't even have a suitable museum to contain them.

So the Greek government sponsored an international competition from which Bernard Tschumi, the celebrated New York architect, was chosen to build a new museum at the foot of the Acropolis. With the start of the Olympics, every television set in the world would broadcast its image, and announce the triumphant return of Greece's lost icons. And if they weren't returned, the building would stand as a gleaming reproach to Britain's intransigence.

But the structure intended to settle a controversy has become an object of controversy itself. The design clashes with the setting, some critics say. It jeopardizes an archaeological site, others claim. And perhaps most dispiritingly, the Olympic deadline is hopelessly out of reach. Like an athlete who trains for a lifetime and then sprains her ankle the week before the games, the New Acropolis Museum may have missed its best chance to make an impression. When the Olympic torch is lighted on Aug. 13, the museum will look like something that Athens already has plenty of: a giant excavation.

THE marbles, carved more than 2,500 years ago, depict a procession of hundreds of ancient Athenians to the Acropolis. Lord Elgin (pronounced with a hard ''g''), who served as Great Britain's ambassador to the Ottoman Turks, claimed that by carting the marbles back to England in the early 19th century, he was ''saving them from destruction'' at the hands of ''malevolent Turks who mutilated them for a senseless pleasure.''

But many art historians have decried the British Museum's stewardship of the sculptures, which it displays out of sequence. Legal scholars have also joined in the dispute, contesting the legitimacy of Lord Elgin's claim. David Rudenstine, the dean of Cardozo Law School in New York, said the British parliament ''committed fraud'' when it claimed title to the marbles. And diplomats have argued that the statues are so important to the culture that created them -- ''the essence of Greece,'' in the words of Melina Mercouri, that nation's former minister of culture -- that they constitute a special case, distinct from any other debates about art and ownership.

Because of the poor air quality in Athens, the marbles cannot be reinstalled on the Parthenon itself. The new museum is meant to be the next best thing.

Mr. Tschumi, in partnership with the Athens architect Michael Photiadis, won the design competition with a smoothly modern, light-suffused entry. Mr. Tschumi beat out Daniel Libeskind, whose plan was composed of triangular forms, and Japan's Arata Isozaki, who proposed an egg-shaped building. ''It came at one moment,'' Mr. Tschumi said of his scheme, ''and nothing ever changed.''

The museum will have room for hundreds of antiquities, but its true reason for being is the glass-walled gallery on the upper floor, where the marbles would reside. Twisted 23 degrees from the floors below, it will match the precise orientation of the Parthenon some 300 yards away. Arranged in an outward-facing rectangle, 21 by 58 meters, the sculptures would stand as they did 2,500 years ago, and their original home -- which Mr. Tschumi says ''has had a greater influence on Western civilization than any other building'' -- would be visible behind them.

To some Athenians, the site deserved a truly classical building. Mr. Tschumi says an engineer working on the building's seismic protections wanted the museum to be symmetrical, like the Parthenon itself. ''But how can you compete with a building that has reached a state of perfection?'' Mr. Tschumi asked.
''We had a fight,'' the soft-spoken architect recalled, and eventually he had the engineer fired. ''It became too unpleasant.''

With floors made of the same marble as the Parthenon, and slender concrete columns recalling that building's massive Doric supports, Mr. Tschumi's design echoes Greece's heritage without stooping to imitation. Mr. Tschumi says of the museum's style: ''The argument of the building is that you can address the past while being totally contemporary, totally unsentimental. The way to address a complex problem is with total clarity. There was a mathematical precision in the work of the ancient Greeks. I'm trying for an equivalent precision in this building.''

A more significant challenge came from a faction of Greek archaeologists, who viewed the building not as cementing Greece's heritage -- but as cementing over it. The museum's site contains ruins of a seventh-century A.D. village that, according to Ismini Trianti, the Acropolis's chief archaeologist, ''could shed light on the dark ages of Athens's late antiquity.''

Mr. Tschumi's design calls for a ground floor raised on stilts above the excavation, allowing work on the dig to continue. Much of the first level will be made of glass; museum visitors will be able to survey the excavation beneath them.

The idea of building while leaving the dig mostly undisturbed ''should excite the archaeologists,'' he said. ''There will be no remnants in the world displayed more beautifully.'' Mr. Tschumi said the group fighting the museum is ''out of the mainstream of Greek archaeologists.''

Nonetheless, last year, a group of scholars working with the Greek chapter of the International Council for the Conservation and Restoration of Monuments and Sites convinced the Council of State, Greece's top administrative court, to stop work on the most sensitive part of the site, nicknamed the ''red zone.''

The building's prospective neighbors had their own concerns. The site is in the Makryianni district, full of drab 70's apartment buildings whose inhabitants didn't like the idea of a 200,000-square-foot building going up in their midst. They complained on the conservation and restoration council's Web site that ''for the price of a ticket visitors will be able to peer into'' their homes.

MR. TSCHUMI, the debonair former dean of Columbia University's architecture school, is no stranger to politically charged architecture. His first built project was the Parc de la Villette in Paris, one of the ''grand projets'' of Francois Mitterrand. It took 15 years to complete, and required him to lobby five successive prime ministers. ''What I learned is, you have to give time to time,'' he says. The maxim '' sounds better in French,'' the Swiss-born Mr. Tschumi added. He vows to fly to Athens every six weeks for as many years as it takes to get the museum built.

Last March, Mr. Tschumi spent three days in Athens with concerned archaeologists, walking the building's intended site and, as he said, ''negotiating the location of every column.'' Large concrete pipes were installed where the columns will be erected, and the site was filled with sand. When the museum is complete, the sand will be removed and, according to Mr. Tschumi, the dig will be just as the archaeologists left it.

As for those who don't like the design of the building, he says, ''when I built Lerner Hall'' -- a student center at Columbia University, surrounded by beaux-arts structures -- ''I got the same letters and e-mails, many with sketches showing me how it should look.'' After Lerner Hall, he built a 7,000-seat concert hall in Rouen, France, and an architecture school in Miami, a series of boxes made (in deference to the school's tight budget) from unadorned concrete panels intended for parking garages. In 2002, Mr. Tschumi won a startling five major architectural competitions.

Meanwhile, with the Olympics approaching, the Greek government has grown increasingly heavy-handed in its efforts to move the project forward. Last December, it passed a law that doubled as the museum's building permit -- an unprecedented move to override local authorities and pesky judges. (The Council of State is preparing to rule on the remaining legal claims.) Then last July, police units were ordered into the Makryianni district to empty flats that were condemned to make room for the new building. According to news reports, residents were barely given time to collect their personal belongings. One protest leader, Eleni Gika, was reportedly carried off in a head lock after refusing to leave her apartment.Mr. Tschumi says the residents were ''paid handsomely to move,'' and adds: ''It's history. The Acropolis itself was built on the site of a smaller temple.'' Mr. Tschumi added: ''Cities are built in layers. Otherwise, we'd be living in an Indian village in New York.''

Still, Mr. Tschumi doesn't think of himself as siding with the establishment against protesters. The architect -- who describes himself as ''sympathetic to the left'' -- still has a scar from his arrest during the Paris protests of 1968.

But even from the left, there's more than one way to view the marbles conflict. In October, Mr. Tschumi met Neil MacGregor, the director of the British Museum, at a symposium in Brighton, England. Over dinner, ''he implied that to keep the marbles in London was the leftist position,'' Mr. Tschumi recalls with amazement. ''He reminded me that Karl Marx wrote 'Das Kapital' in the British Museum.'' Mr. MacGregor could not be reached for comment. But Hannah Boulton, a spokesperson for the British Museum, said that with more than 5 million visitors a year, and no admission charge, it is ''a museum for the masses.''

Despite an offer to send loads of other antiquities to Britain in exchange for the marbles, and, reportedly, to make the New Acropolis Museum a branch of the British Museum, its official policy is unyielding. Mr. MacGregor's latest public statement, posted on the Internet this month, insists, ''Only here can the worldwide significance of the Parthenon sculptures be fully grasped.'' Ms. Boulton confirmed that the building of the Athens museum will not change the director's position.

But for the New Acropolis Museum to change anyone's position, it has to be built. Dimitris Pandermalis, a prominent archaeologist and president of the Organization for the Construction of the New Acropolis Museum, predicts that construction will gear up next month. Currently, a single crane is working on the uncontested portion of the site.

Evangelos Venizelos, Greece's minister of culture, says that if the new museum is finished but the marbles are not returned, that gallery will sit empty, ''as a constant reminder of this unfulfilled debt to world heritage.''

Hugh Pearman, the architecture critic of London's Sunday Times, reports that unofficially ''there is a shift of mood. The old worries about correct museological conditions in Greece may start to fade.''

As for Mr. Tschumi, he is optimistic that the building will serve its purpose.''I truly believe that the day the museum is finished, the marbles will return,'' he said


Fred A. Bernstein contributes to a number of architecture magazines. Anthee Carassava, in Athens, contributed reporting for this article

Acropolis New Museum

Archeological Site of Makrigianni

Very important findings for the history of Athens were recently found in the construction area of the New Museum of the Acropolis. This development has led the Hellenic Section of ICOMOS to decide to ask for alternative sites for the construction of the museum. The selection of another site is imperative not only because of city planning reasons but, mainly, because of the need to protect the Acropolis -a monument of world heritage- and the archaeological findings that are endangered because of the programmed New Museum (multi-function building).

WORLD HERITAGE COMMITTEE , 30 November 2004
DOCUMENT WHC/74/508/NT/MR,

...Furthermore, I would like to recall that according to the Operational Guidelines
of the World Heritage Convention, para 56:
"The World Heritage Committee invites the States Parties to the Convention Concerning
the Protection of the World Cultural and Natural Heritage to inform the Committee,
through the UNESCO Secretariat, of their intention to undertake or to authorize in an area
protected under the Convention major restorations or new constructions which may affect
the World Heritage value of the property. Notice should be given as soon as possible
(for instance, before drafting basic documents for specific projects) and before making
any decisions that would be difficult to reverse, so that the Committee may assist
in seeking appropriate solutions to ensure that the world heritage value of the site
is fully preserved."
" Document: WHC -03/27.COM/7B

The world Heritage Committee,

1. Regrets that the Greek authorities did not provide the report requested
by 1 February 2003 until 2 July 2003;
2. Recalls its request (26 COM 21 (b) 49) that the State Party give
urgent consideration to a redefinition of the buffer zone in order
to better protect the visual setting of the monument;
3. Further recalls its request (26 COM 21 (b) 49) that the State Party
provide information on any development projects, which may impact upon
the visual integrity of the World Heritage site and undertake a visual
impact study, notably concerning the site of the Acropolis;
4. Urges the State Party to prevent any irreversible damage;
5. Requests the State Party to submit a report by 1 February 2004
for review by the Committee at its 28th Session (June/July 2004). "








Archaeological Site Makrigianni (100m far from Akropolis Athens)

The long use of Athens during the centuries is a very important element of culture for the promotion of the historical consciousness

1. According to the well known tactic that is implemented during the last years since the planning for the major public works for infrastructure in Greece, because the archaeological service don't have any available resources for the confrontation of the high costs related to excavations of extensive areas, there is the aspiration for the financial cover of the expenses in case of excavation, maintenance and publication of the antiquities on behalf of the contractor of the public works. In all big public works for transports and for the infrastructure of the Olympic Games that are today in progress was requested the financial cover in case of the revelation of antiquities and the excavation method of salvation. During this method while the financial burdain is transferred to the contractor, the scientific part of the excavation operation lies exclusively on the archaeological service. During the above the contractor except of the obligation for the availability of resources for the rhythmical coordination of the work the desicion for the performance of the excavation and the possible preservation or not of the antiquities in place is upon to the archaeological service. From the above even if is presumed that OANMA (Organization for the Construction of the new Museum of acropolis) is responsible for the funding of the research and for the practical details of the business relations, is not possible to coordinate excavation works and not of course to decide for the preservation or not of the antiquities, or in this particular case -in which the worst of all happens- to decide for entire monumental complexes. So the low responsibility for the legal or not perform of the works - or for the legal or not destruction of antiquities- is a responsibility of the A EPKA (1st ephorate for the inspection of antiquities) The interference of OANMA in issues of excavation and mainly in the destruction of antiquities is illegal.

2. After the found of a very important, organized archaeological complex in the area of Makrigianni which was the result of the reactivation of exchavations from 1997 and on, the authorities had the obligation to turn to the immediate solution of the systematically definition of space to obtain a suitable area for the construction of the new museum. In the 15th meeting of the KAS (Cental Archaological Counsil) in 09.05.2000 arise the ascertainment the archaeological site has a unique importance for the history of Athens through the centuries (e.a s3,4 Konstantios) and some of the buildings of the complex have unique characterization. (e.s 2 Mpouras) In the false and scientifically inexpert solution of the immediate dissolution of the newer phases the A EPKA has consented after an instigation about that issue (A EPKA AR.PR. 4567/16.9.1997) and Central Archaeological Council decided to proceed with the illegal decision for the dissolution not only of the archaeological remnants of the Byzantine and Post Byzantine period but indiscreetly to any remnants of the same period "wherever" they appear inside the exchavations area. While the Greek constitution instructs the salvation of the culture inheritage from a special team of the Ministry of Culture, the Central Archaeological Council decided the non reversible dissolution of the antiquities in the area of Makrigianni and of whatever antiquities also there might being discovered later, without distinction and without evaluation.

3. The operation for the dissolution of the antiquities for the construction of the new museum of acropolis needed the systematically, full and assiduous exploration of the area. It's now even imaginable the begin of excavation works for the foundation because at that time was not even the architecture plans for the new museum yet known (position, accuracy, dimensions etc.) but not even the final shape or the width of the foundation. A permition for excavation was given from the authorities without following the previous procedure and that makes the permition given by the Central Archaeological Council illegal.

4. The area around acropolis is an archaeological area of highest archaeological importance, since it constitutes a zone of worldwide cultural importance. The excuse that we cannon speak for the automatic protection of the archaeological area of Makrigianni because "Not even the acropolis is declared protected area" is an outrageous claim and dangerous for the preservation of out cultural inheritage. Ancient monuments like Acropolis, Parthenon, the temple of Afaea in Aegina, the Temple of Figalia in Arcadia, will have been destroyed by now if they were needing the confirmation of the authorities to be preserved. In all the other countries the important monuments like the Colloseum they don't need the protection of the law for the preservation of their integrity. In opposite case, if in Greece was enforced for the above monuments the archaeological declaration as protected area, the archaeological law will have been weakened in a dangerous point and as a result the rest of the antiquities and monuments especially those with secondary importance would have been under the danger to be totally destroyed.

5. In the yellow zone of the excavation in the area of Makrigianni below the sequence of layers from Post Roman and Byzantine antiquities there are traces of a non excavated layer of an older period which is indicated from a floor and surrounded walls, extended in a lower level at the South West of the archaeological area. Because the procedure for the foundation of the building of the new museum with pole support is applied only after exhaustive excavation until the rock, in the particular case there is danger of destroying antiquities because this procedure is "blind" and the drill will enter into non excavated layers.

6. The sequence of layers of Post Roman and Byzantine period that have been destroyed completely in the south edge of the archaeological area in a zone of length 60m and width 15m were not only ancient layers of ground but sequence phases buildings with important archaeological foundlings and architectural remnants that represent an important archaeological complex. The rushed destruction of the buildings even with the permition of the KAS (Central Archaeological Council) was definitely illegal because was made in a rush and without the evaluation of their importance, the understanding of their relation compared with the founding's of the red zone and the publication of the discovered founding's as it's defined by the archaeological law.

7. Organized archaeological areas with sequence phases of buildings and monumental architectural monuments like in the archaeological area of Makrigianni (included the important architectural findings that have been recently destroyed in the yellow zone) need special care and protection. Generally in the archaeological science the importance of the archaeological are in defined by the preservation of sequence phases of buildings that are showing the continuous usage of the area in the centuries. According to the exchavations in the area of Makrigianni during the opening of the metro tunel and recently from the exchavations of A EPKA, the area was an important section of ancient Athens with continuous usage from the prehistoric ages until the 19th century. The scientific importance of the area is based on the discover of well preserved architectural remnants of the Post Roman and Byzantine period for which in older exchavations in athens there were not found satisfied information. Except the sequence of architectural phases particular importance has also the unique shape and the importance of the buildings that have be discovered. (as it's stated from the members of KAS (Central Archaeological Council) at their meeting (47 27/11/2000) The above architectural phases constitute an unquestionable exchibit of the long historical usage of Athens. They constitute the proof of the historical identity and the specific difference of Athens from capitals of other European countries.

The long usage of Athens during the centuries it's a very importance cultural element for the promotion of the historical consciousness and for that reason is an exhibit of outstanding importance that needs absolute preservation and protection. The destruction and the insult of symbols like the marathon an in particular case the are of Makrigianni they not only insulting the character and the physical environment of the monument but they are also mainly turned against history and civilization.

WELCOME MESSAGE OF THE OPEN DISCUSSION 19/6/2002

The construction of the new museum of acropolis, in a place filled with ancient buildings is an intentional destruction.

Everyone that participates in the procedures for the success of this purpose (the construction of the museum) if they are archaeologists they prooving that they don't possess the moral, that it is needed, for the refinements and teaching of archaeology. Whoever is not an archaeologist, only the lack of education can justify them. The new museum of acropolis is a dream of generations. It's contruction will have disappear the ugliness that exist on the rock of acropolis which in years ago we could see it from Faliro. When it was a dream, becomes a nightmare because for it's contruction in a dense populated area must be destroyed an extensive ancient architectural complex, well preserved and not publicated. What ever is said about it is based on speculations. One thing is certain, the antiquities that they will be destroyed they constitute a source for an almost unknown period of the history of athens. Scientificaly this action cannot be interpreted. Someone could to blame it to expediency. The destruction that will happen, constitutes consequent policy after the destruction of marathon, that removed from the area the moral importance that had and replaced it with the importance of profit, amusement and recreation. Here in this area they will construct a trade centre for ancient ideas. The teachers of the modern archaeologists, with the artificial manufactured authority, if they were still alive they will have turned away their glance from their students.

B.Petrakos,Member of the Academy of Athens, General Secretary of the Archaeological Company

G.Dontas,Honorary Inspector of Antiquities, President of the Archaeological Company

Νέο Μουσείο Ακρόπολης και η καταστροφή του Αρχαιολογικού Χώρου Μακρυγιάννη

Αρχαιολογικός Χώρος Μακρυγιάννη

1. Σύμφωνα με εμπεδωμένη πάγια τακτική που εφαρμόζεται στα τελευταία χρόνια αφότου δρομολογήθηκαν στην χώρα μας τα μεγάλα δημόσια έργα επειδή η αρχαιολογική υπηρεσία δεν διαθέτει πόρους για την αντιμετώπιση των υψηλών δαπανών που σχετίζονται με την ανασκαφή εκτεταμένων θέσεων επιδιώκεται η από μέρους της αναδόχου εταιρείας οικονομική κάλυψη του έργου σε περίπτωση ανασκαφής συντήρησης και δημοσίευσης των αρχαίων. Σε όλα τα μεγάλα κυκλοφοριακά ή ολυμπιακά έργα που βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη ζητήθηκε η οικονομική κάλυψη σε περίπτωση αποκάλυψης αρχαίων και σωστικής ανασκαφής. Κατά την μέθοδο ενώ η οικονομική επιβάρυνση μετακυλίεται στην ανάδοχο εταιρεία η διενέργεια της ανασκαφής κατά το επιστημονικό μέρος βαρύνει κατ αποκλειστικότητα την αρχαιολογική υπηρεσία. Σύμφωνα με τα παραπάνω ενώ η ανάδοχος εταιρία πέρα από την διάθεση πόρων μεριμνά για τον εύρυθμο εργασιακό συντονισμό του έργου η λήψη αποφάσεων για την εκτέλεση της ανασκαφής και την ενδεχόμενη διατήρηση ή όχι αρχαίων κατά χώραν ανάγονται αποκλειστικά στην αρχαιολογική υπηρεσία. Κατά τα ανωτέρω έστω και αν υποτεθεί ότι ο ΟΑΝΜΑ είναι υπεύθυνος για την χρηματοδότηση των ερευνών και πρακτικές λεπτομέρειες εργασιακών σχέσεων δεν είναι δυνατό να συντονίζει ανασκαφικό έργο ούτε βεβαίως και να αποφασίζει επί της διατήρησης ή όχι αρχαίων και στην συγκεκριμένη περίπτωση -όπερ και το χείριστο- μνημειακών συνόλων. Συνεπώς η νομική ευθύνη σύννομης ή μη εκτέλεσης του έργου-παράνομης ή όχι καταστροφής αρχαίων- βαρύνει μόνο την Α' ΕΠΚΑ. Η ανάμειξη του ΟΑΝΜΑ σε θέματα ανασκαφής και κυρίως διάλυσης αρχαίων προκύπτει παράνομη.

2. Μετά τον εντοπισμό σημαντικότατου οργανωμένου αρχαιολογικού συνόλου στο οικόπεδο Μακρυγιάννη που ήταν αποτέλεσμα τηνς επαναδραστηριοποίησης των ανασκαφών από το 1997 και ύστερα θα όφειλαν οι υπεύθυνοι να στραφούν στην άμεση λύση της συστηματικής χωροθέτησης για την εξασφάλιση καταλλήλου χώρου για το έργο. Στην συνεδρίαση του ΚΑΣ 15/9.5.2000 προκύπτει εναργέστατα η διαπίστωση ότι ο αρχαιολογικός χώρος έχει μοναδική σημασία για την μακραίωνη ιστορία της Αθήνας (ε.α, σ3,4 Κωνστάντιος) ότι κάποια από τα κτήρια του συνόλου έχουν μοναδικό χαρακτηρισμό (ε.σ 2 Μπούρας). Στην λανθασμένη και επιστημονικώς αδόκιμη λύση της εσπευσμένης διάλυσης των νεωτέρων φάσεων συναίνεσε και η Α'ΕΠΚΑ μετά από σχετική της εισήγηση (Α'ΕΠΚΑ ΑΡ.ΠΡ. 4567/16.9.1997) το ΚΑΣ κατέληξε στην παράνομη απόφαση διάλυσης όχι μόνο των αρχαιολογικών λειψάνων της βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου αλλά αδιακρίτως και "αυτών (της ίδιας πάντα περιόδου) που αναμένεται να εμφανισθούν. .. όπου επεκτείνεται η ανασκαφή?". Ενώ το Σύνταγμα της χώρας προβλέπει την διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς ομάδα ειδικών του ΥΠΠΟ υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες αποφάσισε την μη αναστρέψιμη καθαίρεση αρχαίων της περιοχής Μακρυγιάννη , όσων μελλοντικώς θα ήρχοντο στο φως εν προκειμένω χωρίς διάκριση και αξιολόγηση.

3. Η διαδικασία καθαίρεσης αρχαίων για την κατασκευή του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως προϋποθέτει την συστηματική πλήρη και ενδελεχή διερεύνηση του χώρου. Δεν νοείται η έναρξη εργασιών εκσκαφής για την θεμελίωση καθήν στιγμή δεν ήταν γνωστά τα τελικά σχέδια (θέση ακρίβεια, διαστάσεις κλπ.) του κτιρίου αλλά και ούτε η τελική μορφή η μέθοδος και το εύρος της θεμελίωσης. Η χορήγηση αδείας εκσκαφής χωρίς να έχει προηγουμένως ολοκληρωθεί η παραπάνω διαδικασία καθιστά την άδεια προώθησης εκσκαφών του ΚΑΣ ευάλωτη και μη σύννομη.

4. Ο περί την Ακρόπολη χώρος είναι αρχαιολογικός χώρος υψίστης αρχαιολογικής σημασίας, καθόσον αποτελεί ζώνη παγκόσμιας πολιτιστικής σημασίας. Η δικαιολογία ότι δεν δυνάμεθα να ομιλούμε περί αυτομάτου αρχαιολογικής προστασίας του χώρου Μακρυγιάννη "γιατί δεν έχει κηρυχθεί η Ακρόπολη" αποτελεί εξοργιστικό ισχυρισμό επικίνδυνο για την διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Αρχαιότητες όπως η Ακρόπολη, ο Παρθενώνας , ο ναός της Αφαίας στην Αίγινα, ο ναός της Φιγαλίας στην Αρκαδία, αλίμονο εάν θα χρειάζοντο την διαβεβαίωση της Πολιτείας για την διατήρησή τους. Στο εξωτερικό σημαντικά μνημεία όπως το Κολοσσαίο δεν χρειάζονται την εγγύηση του νόμου για την διατήρηση της ακεραιότητάς τους. Σε αντίθετη περίπτωση εάν στην Ελλάδα επιβάλετο η αρχαιολογική κήρυξη των παραπάνω θέσεων ο αρχαιολογικός χώρος θα αποδυναμωνόταν σε επικίνδυνο σημείο με αποτέλεσμα οι λοιπές αρχαιότητες και ιδίως οι δευτερεύουσας σημασίας αρχαιότητες να διατρέχουν κίνδυνο άμεσου και ολοκληρωτικού αφανισμού.

5. Στην κίτρινη ζώνη της ανασκαφής Μακρυγιάννη κάτω από τις επάλληλες στρώσεις της υστερορωμαικής και βυζαντινής περιόδου διακρίνονται ενδείξεις μη ανασκαμμένου στρώματος παλαιότερης περιόδου όπως δείχνουν δάπεδο και περιβάλλοντες τοίχοι τα οποία εκτείνονται σε χαμηλότερο επίπεδο στα ΝΔ του γηπέδου. Επειδή η διαδικασία θεμελίωσης με πασσαλόπηξη είναι διαδικασία που εφαρμόζεται μόνο μετά από εξαντλητική ανασκαφή μέχρι τον βράχο στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει κίνδυνος καταστροφής αρχαίων διότι η μέθοδος είναι "τυφλή" και το γεωτρητικό θα εισχωρεί σε στρώματα μη ανασκαμμένα.

6. Οι επάλληλες στρώσεις της υστερορωμαικής και βυζαντινής περιόδου που καταστράφηκαν ολοσχερώς στην νότια παρυφή του οικοπέδου σε ζώνη μήκους 60 μ και πλάτους 15 μ δεν αποτελούσαν απλώς αρχαίες στρώσεις συσσωρευμένου χώματος αλλά επάλληλες οικοδομικές φάσεις με σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα και αρχιτεκτονικά κατάλοιπα που αντιπροσωπεύουν σπουδαίο αρχαιολογικό σύνολο. Η εσπευσμένη καταστροφή των κτιρίων έστω και με άδεια του ΚΑΣ υπήρξε σαφώς παράνομη γιατί έγινε με τρόπο εσπευσμένο και πριν την εκτίμηση της σημασίας τους την κατανόηση της σχέσης τους προς τα ευρήματα της κόκκινης ζώνης και την δημοσίευση των ανακαλύψεων όπως ορίζει ο αρχαιολογικός νόμος.

7. Οργανωμένοι αρχαιολογικοί χώροι με επάλληλες οικιστικές φάσεις και μνημειώδη αρχιτεκτονικά κατάλοιπα όπως στην περίπτωση των αρχαιοτήτων του οικοπέδου Μακρυγιάννη (συμπεριλαμβανομένων των σπουδαίων αρχιτεκτονικών ευρημάτων που προσφάτως καταστράφηκαν στην κίτρινη ζώνη) χρήζουν ειδικής φροντίδας και προστασίας. Γενικά στην αρχαιολογική επιστήμη η σημασία αρχαιολογικής θέσης κρίνεται από την διατήρηση επαλληλίας οικιστικών φάσεων που υποδηλώνουν την συνεχή χρήση του χώρου δια μέσου των αιώνων. Όπως δείχνουν οι ανασκαφές που έγιναν στον χώρο Μακρυγιάννη τόσο κατά τα έργα της αττικό μετρό όσο και πιο πρόσφατα από την Α'ΕΠΚΑ η θέση αποτέλεσε σπουδαίο οικιστικό χώρο της Αθήνας με χρήση από τους προϊστορικούς χρόνους έως τον 19ο αιώνα. Η επιστημονική σπουδαιότητα του χώρου έγκειται στην ανακάλυψη καλώς διατηρημένων αρχιτεκτονικών καταλοίπων της υστερορωμαικής και βυζαντινής περιόδου για τους οποίους παλαιότερες έρευνες στην Αθήνα δεν είχαν φέρει στο φώς ικανοποιητικά στοιχειά. Πέρα από την επαλληλία φάσεων ιδιαίτερη σημασία έχει και η μοναδική μορφή όπως και η σημασία των κτιρίων που αποκαλύφθηκαν (όπως δηλώνεται από τα ίδια τα μέλη του ΚΑΣ Συνεδρίαση 47/27.11.2000). Οι παραπάνω οικιστικές φάσεις αποτελούν αδιαμφισβήτητο τεκμήριο της μακράς ιστορικής χρήσης της Αθήνας. Αποτελούν απόδειξη της ιστορικής ταυτότητας και της ειδοποιού διαφοράς της Αθήνας από πρωτεύουσες άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Η μακρά χρήση της Αθήνας δια των αιώνων αποτελεί σπουδαιότατο πολιτιστικό στοιχείο ανάδειξης της ιστορικής συνείδησης του νεοέλληνα και για τον λόγο αυτό τεκμήριο εξέχουσας εθνικής σπουδαιότητας που χρήζει απόλυτης διατήρησης και προστασίας. Η καταστροφή και η προσβολή συμβόλων όπως ο Μαραθώνας και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο χώρος Μακρυγιάννη δεν προσβάλλουν μόνο τον χαρακτήρα και το φυσικό περιβάλλον του μνημείου αλλά στρέφονται κατά κύριο λόγο κατά της ιστορίας και του πολιτισμού του λαού που φέρεται ως φυσικός και ιστορικός κληρονόμος του υπό απειλή ιστορικού χώρου.

Cultural Heritage: The construction of the new museum of acropolis, in a place filled with ancient buildings is an intentional destruction.

Cultural Heritage: The construction of the new museum of acropolis, in a place filled with ancient buildings is an intentional destruction.

ΑΓΕΛΑΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑ Ελευσίνα

ΑΓΕΛΑΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑ
Σκηνοθεσία, Κείμενα, Φωτογραφία Φ.Κουτσαυτής.
Μουσική Κ.Βήτα

"Δες τι προιστορία κατατρόπωσε μια σταλιά παρόν".
"Κατωτέρα τάξις" από την εφηβεία της λήθης της Κικής Δημουλά.

Στην Ελευσίνα που μας αφηγείται η αγέλαστος πέτρα διατρανώνεται ένας ιερός τόπος. Φωτίζονται θεμελιώδεις αξίες που τις έχει συνθλίψει η παράλογη και καταστροφική καθημερινότητα και ότι διασώζεται από το ανθρώπινο μέτρο, την αρμονία της φύσης, το μεγαλείο της ζωής, το προσλαμβάνουμε σχεδόν ως επαιτεία.
Βαρύ σύμπτωμα αυτής της καθημερινότητας στην Ελευσίνα και η βιομηχανία. Αλλά δεν είναι πάντα στη φύση της βιομηχανίας η καταστροφή τοπων και μάλιστα ευλογημένων και εύθραυστων σαν την Ελευσίνα. Εδώ που σύμφωνα με τον μύθο πρωτοκαλλιεργήθηκαν τα δώρα της θεάς τα δημητριακά εδώ αναπτύχθηκαν οι μεγαλύτερες βιομηχανίες της Ελλάδας με καταστροφικές συνέπειες για την περιοχή και το ιερό.

Κυνόσουρα Τύμβος των Σαλαμινομάχων

«H Σαλαμίνα, η Αίγινα, ο Πόρος, η Ύδρα, οι Σπέτσες, τα μοναδικά αυτά νησιά, τα νησάκια ανάμεσά τους, καθώς και η ανατολική ακτή της Αργολίδας, συγκροτούν ενότητα ξεχωριστή, γεωγραφικά και πολιτιστικά. Η πανταχού παρούσα θάλασσα και η αναγκαιότητα των θαλάσσιων επικοινωνιών είναι που σφυρηλάτησαν από τα προϊστορικά χρόνια την πολιτισμική φυσιογνωμία της περιοχής.
Στις θαλάσσιες επικοινωνίες οφείλεται η νεολιθική εγκατάσταση στα Περιστέρια της Σαλαμίνας, η μεγάλη ακμή των πρωτοελλαδικών οικισμών στην Αίγινα και την Ύδρα, οι επιβλητικοί και πλούσιοι μεσοελλαδικοί τάφοι στην Κολώνα της Αίγινας και τη Μαγούλα του Γαλατά, καθώς και η υστεροελλαδική εγκατάσταση στον Άγιο Κωνσταντίνο των Μεθάνων, που συγκαταλέγεται ανάμεσα στις σημαντικότερες μυκηναϊκές ανακαλύψεις των τελευταίων ετών.
H μετάβαση από την προϊστορική στην ιστορική περίοδο συντελέστηκε ομαλά, τουλάχιστον στη Σαλαμίνα και την Αίγινα, όπως έγινε στην Κύπρο, την Κρήτη, το Λευκαντί της Εύβοιας.
Στον χώρο των μεγάλων ιερών της περιοχής του Αργοσαρωνικού, στο ιερό του Ποσειδώνα στην Καλαυρία και του Ελλάνιου Δία στην Αίγινα, αναπτύχθηκε το κατάλληλο κοινωνικό και ιδεολογικό υπόβαθρο, το οποίο οδήγησε σταδιακά στη δημιουργία της πόλης-κράτους.
Τα ακμαία αυτά ιερά κατάφεραν μάλιστα στα αρχαϊκά χρόνια να κρατήσουν την αίγλη και την αυτονομία τους απέναντι στις πανίσχυρες γειτονικές πόλεις-κράτη, την Αθήνα και την Κόρινθο.
Τι μέτρα έχει λάβει η ελληνική Πολιτεία σε αναγνώριση της τεράστιας ιστορικής και αρχαιολογικής αξίας του Αργοσαρωνικού ας το κρίνει ο αναγνώστης.

SALAMIS NAVAL BATTLE TOMBS



Μετατράπη το νησάκι της Ψυττάλειας της νεοελληνικής Λειψοκουτάλας όπου υπήρχαν διάφορα μνημεία (πάνες κλπ), , άρρηκτα δεμένο με τη Ναυμαχία της Σαλαμίνος εκεί όπου ο Αριστείδης αποβιβάστηκε και πολέμησε με ναυαγούς Πέρσες, σε δοχείο λυματολάσπης, το οποίο αποδείχθηκε ανεπαρκές, λανθασμένη μελέτη και εκτέλεση, ξεχείλισε και απειλεί τη θαλάσσια χλωρίδα, την πανίδα και την υγεία μας.
Ένα αξιόλογο αφιέρωμα στην «αρχαιολογία» της Ψυττάλειας του Βασίλη Πετράκου (Μέντωρ 18, τεύχη 74-75, Απρίλιος - Ιούνιος 2005, 33-72) ηχεί ως ρέκβιεμ για τον εξευτελιστικό θάνατο του ιστορικού νησιού.
Οι φωνές που υψώθηκαν το 1986 ενάντια στην κυβερνητική απόφαση να ισοπεδωθεί το νησί έπεσαν στο κενό.
Να σώζεται ακόμη το ταφικό μνημείο της Λουίζας, κόρης του αντιβασιλέα Ιωσήφ Άρμανσμπεργκ και συζύγου του Αλεξάνδρου Καντακουζηνού;
Είχε η δύσμοιρη προσβληθεί από θανατηφόρο επιδημία τύφου, επιστρέφοντας με πλοίο από την Κωνσταντινούπολη και ενταφιάστηκε εκεί το 1835.
Να στέκεται άραγε ακόμη όρθια πάνω στην Ψυττάλεια η μαρμάρινη επιτύμβια στήλη του άγνωστου ναυτικού με τον ανάγλυφο οφθαλμό ψηλά και το βυθισμένο πλοίο στη βάση; Σε τι κατάσταση να βρίσκονται τα μνημεία των ναυτικών Theodore Thomas Vreniere του 1845 και του Samuel Pragg Pole; Αλλά και αν ακόμη ξέφυγαν την εξαφάνιση, πώς είναι δυνατό να παραμένουν ακόμη εκεί απροστάτευτα τα θαυμάσια αυτά μνημεία, σε ένα περιβάλλον κόλασης, παρέα με τη λυματολάσπη; Όσο είναι ακόμη καιρός, ας μεταφερθούν άμεσα σε περιβάλλον ήρεμο και πολιτισμένο, αντίστοιχο με τον χαμένο τους παράδεισο.





Ο τύμβος των Σαλαμινομάχων στην Κυνόσουρα, απέναντι από την Ψυττάλεια, πληροφορούμαι ότι μισοφαγώθηκε και μεταλλάχθηκε σε χώρο απόθεσης παλιοσιδερικών από κουφάρια πλοίων. Ευρήματα από τους τάφους, που έφερε στο φως η σκαπάνη των αρχαιολόγων στον τύμβο, θα εκτεθούν σύντομα στο νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Σαλαμίνας. Τι πληροφορίες θα παράσχει άραγε στον επισκέπτη ο υπομνηματισμός της έκθεσης;
H κατάσταση σε ολόκληρη την έκταση της Κυνόσουρας είναι γενικώς απαράδεκτη.
Για την κατάσταση στην Αίγινα, τον Πόρο και την Ύδρα υπόσχομαι να επανέλθω. Διερωτώμαι, τελικά, πώς είναι δυνατόν να μετατρέπουμε σταδιακά σε κόλαση τους μικρούς παραδείσους που μας κληρονόμησαν η φύση και η Ιστορία.»
Ο Πέτρος Θέμελης είναι καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογία και κατέθεσε την άποψη του στις 03/02/2006 στα ΝΕΑ. Τη παραθέτουμε ως το καταλληλότερο πρόλογο μαζί με την απόφαση της υπουργού πολιτισμού Μελίνας που κηρύσσει την ευρύτερη περιοχή Αρχαιολογικό και Ιστορικό Τόπο.


Το ΦΕΚ 305/20.5.1982 υπογραμμένο από την Μελίνα

«Χαρακτηρίζουμε ως αρχαιολογικό και ιστορικό τόπο τον όρμο των Αμπελακίων (όπου και η αρχαία πόλη της Σαλαμίνας) με ολόκληρη τη Χερσόνησο της Κυνοσούρας και τη Χερσόνησο των Αμπελακίων όπου έγινε η περίφημη ναυμαχία που αποτελεί το σπουδαιότερο γεγονός της αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας.»
Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί αν ισχύει το γράμμα του νόμου; Ο νόμος; Για ποιους, για ποιους όχι και γιατί; Η απάντηση θα αναδυθεί αβίαστα μέσα από μικρή αναδρομή σε δημοσιεύματα, συνεντεύξεις, διοικητικές αποφάσεις, πράξεις, παραλείψεις.


Πως φτάσαμε στη απαράδεκτη κατάσταση;
«Η Κυνοσούρα είναι τόπος εύκολου κέρδος. Πηγαίνει ο κάθε αεριτζής που εκμεταλλεύεται τη σημερινή κατάσταση και κάνει τη δουλειά του»
Παναγιώτης Ζώτος, λεβητοποιός

Tο 1964 κηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος, ενώ ένα χρόνο μετά διενεργήθηκαν οι πρώτες ανασκαφές.

Η ιστορία της διαμάχης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας με τη Ναυπηγική Εταιρεία, η οποία είναι εγκατεστημένη στη θέση όπου στην αρχαιότητα ήταν ο τύμβος, ανάγεται στην εποχή της δικτατορίας και έχει κατά διαστήματα απασχολήσει τον Τύπο.
Tο 1971 το βόρειο τμήμα της χερσονήσου περιήλθε(;) στην ιδιοκτησία της ναυπηγικής εταιρείας «Aρκαδία» από τον ΟΛΠ και το υπουργείο Πολιτισμού χορήγηθηκε άδεια με όρο που αγνοήθηκε «ιδρύσεως μηχανουργείου προχείρου κατασκευής ώστε να καθίσταται ευχερής η ανά πάσαν στιγμήν μετατόπισή της...»
Το ιδιοκτησιακό καθεστώς στη περιοχή Κυνοσούρας είναι πολύπλοκη ιστορία.
Το μεγαλύτερο κομμάτι εμφανίζεται σαν ιδιοκτησία της ανώνυμης εταιρίας Αρκαδία. Αν και χαρακτηρισμένη περιοχή ως αρχαιολογική ζώνη γίνονται εργασίες αμμοβολών, επέκτασεις ναυπηγείων και εγκατάσταση πλωτών διαχωριστήρων για την κατεργασία πετρελοειδών αποβλήτων.
Η εταιρία όπως αναφέρει εισήγηση της αρχαιολογικής υπηρεσίας: «από το έτος 1975 και εξής προσπάθησε κατ’ επανάληψιν να εκμεταλλευτεί τον χώρο του “Tύμβου”, άλλοτε με καταστροφικές για τον ανατολικό τομέα εκσκαφικές εργασίες, άλλοτε χρησιμοποιώντας τον ως πεδίο συγκέντρωσης απορριμμάτων (1977) κι άλλοτε επιχειρώντας να διαμορφώσει στην περιοχή λιμένα και σταθμό μεταφοράς άνθρακος (1980), χωρίς τη σχετική άδεια του YΠΠO».

Το '75 η Ναυπηγική Εταιρεία προχώρησε σε εκσκαφικές και ισοπεδωτικές εργασίες καταστρέφοντας το ανατολικό τμήμα του τύμβου με το άνοιγμα σκάμματος βάθους 15 μ. Οι εκσκαφές σταμάτησαν την ύστατη στιγμή από την αρμόδια Αρχαιολογική Υπηρεσία, όχι όμως και οι εργασίες της εταιρείας, η οποία συνέχισε να χρησιμοποιεί το ακρωτήριο με τον Τύμβο για ναυπηγείο, υποστηρίζοντας ότι... «οι εκσκαφές απέδειξαν ότι ο "Τύμβος" είναι φυσικό βραχώδες έξαρμα».!!!!
Από την πλευρά τους βέβαια οι αρχαιολόγοι έχουν διαφορετική άποψη. Συγκεκριμένα η Β' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, στη δικαιοδοσία της οποίας ανήκει ο χώρος, υποστηρίζει ότι κατά τις ανασκαφικές έρευνες που διενεργήθηκαν το 1966, το 1977 και το 1980 διαπιστώθηκε πως πρόκειται για τεχνητό τύμβο. Βρέθηκε επάνω στο φυσικό βραχώδες ύψωμα κυκλικός λιθοσωρός με τεχνητή επίχωση στην περιφέρεια που είχε κατασκευαστεί στην αρχαιότητα από αργούς πωρόλιθους και άφθονη λατύπη.
Ενώ επάνω από τον λιθοσωρό που έχει διάμετρο περίπου 20 μ. διασώζεται τεχνητή επίχωση ύψους 1 μ. σύμφωνα με την ειδική κατασκευή που συναντάται στους τύμβους.
Στη βόρεια πλευρά του τύμβου σώζονται ορθογώνιες κατασκευές από ογκόλιθους για τις οποίες οι αρχαιολόγοι υποθέτουν ότι μπορεί να αποτελούσαν το πολυάνδρειον των πεσόντων στη Ναυμαχία. Ενώ επίσης στην ανατολική πλευρά του τύμβου ανασκάφηκε νεκροταφείο του τέλους του 5ου αι. π.Χ. και στον ίδιο χώρο βρέθηκε και βωμός.
Εκτός όμως από τον τύμβο, στην άκρη της Κυνόσουρας ξένοι ταξιδιώτες είδαν τον περασμένο αιώνα μια μαρμάρινη βάση, την οποία απέδωσαν στο Τρόπαιο.
Από αυτή δεν σώζονται σήμερα παρά μόνο λαξεύματα στον βράχο και πλίνθοι από τα θεμέλιά της, τα οποία εντόπισε πριν από 30 χρόνια ο αμερικανός αρχαιολόγος Eugene Vanderpool και ο ίδιος είχε σημειώσει ότι κομμάτια του Τροπαίου θα πρέπει να βρίσκονται στη θάλασσα όπου ως πρόσφατα εξέβαλλε ο Κεντρικός Αποχετευτικός Αγωγός της Αθήνας…. Εκεί θα αναζητηθούν από τους αρχαιολόγους σε μια προσπάθεια ανασύνθεσης του Τροπαίου που οι Αθηναίοι έστησαν μετά τη νίκη τους κατά των Περσών. Ετσι, ενώ είναι γνωστό ότι το ακρωτήρι της Κυνόσουρας ήταν χώρος ιερός για τους Αθηναίους και εκεί υπήρχε το πολυάνδρειον με τους τάφους των ηρώων νεκρών, το ιερό του Κυχρέως και το τέμενος του Αιάντειου, σήμερα έχει μεταταπεί σε ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Και αυτά συμβαίνουν σε ένα χώρο που συνδέεται με το μεγαλύτερο πολεμικό γεγονός της αρχαίας μας ιστορίας, την απόκρουση δηλαδή των ασιατών βαρβάρων από την Ευρώπη.

Tο υπουργείο τη δεκαετία του ’90 εξέτασε την απαλλοτρίωση της έκτασης, (24 στρέμματα ανήκουν στα ναυπηγεία και 11 στον OΛΠ), η αξία της οποίας είχε οριστεί ένα δισ. Oπως ήταν φυσικό ποτέ δεν έγινε. Άλλωστε στο επίσημο σάιτ του ΟΛΠ διαφημίζεται απλά ως περιουσιακό του στοιχείο και έκταση προς άγρια βιομηχανική εκμετάλλευση.


«Γκρούντι όιλ». Πρόκειται για την ονομασία του ακατέργαστου πετρελαίου. Θεωρείται από το πιο εύφλεκτο υλικό και η φόρτωση ή η εκφόρτωσή του στα δεξαμενόπλοια γίνεται με ειδικές προφυλάξεις και άκρως προστατευτικά μέτρα. Επιπλέον, τα πληρώματα των δεξαμενοπλοίων, όχι μόνον αυτών που μεταφέρουν αυτό το υλικό αλλά όλων των τύπων, σύμφωνα με το νόμο, πρέπει να έχουν και τα κατάλληλα πιστοποιητικά γνώσεων, όπως αυτό που ονομάζεται «τάνκερ σέιφτ».

Ο 23χρονος Βλάσης Βλασόπουλος, σκοτώθηκε τον Ιούνη του 2000, στο «ΣΛΟΠΣ», πάνω σε ένα πλοίο, του οποίου οι δεξαμενές περιείχαν μείγμα από διάφορα είδη πετρελαιοειδών και ίσως περιείχε και μια ποσότητα από «γκρούντι όιλ»! Η τρομακτική έκρηξη ταρακούνησε ολόκληρο το Πέραμα. «Εσκασε το σλοπάδικο», ήταν η φράση που μεταδιδόταν από στόμα σε στόμα, η οποία κατέληξε σε μια ανατριχιαστική διαπίστωση: «Κάποτε θα γινόταν».

Η ΤΡΑΓΙΚΉ ΕΙΡΩΝΙΑ

Το 2001 η Αρχαιολογική υπηρεσία κύρηξε αδόμητη ζώνη , Ζώνη Α΄ το χώρο.

Στις 20 Οκτωβρίου 2001, μετά από έκρηξη στο δεξαμενόπλοιο SAILOR στην Κυνόσουρα Σαλαμίνας σκοτώθηκαν πέντε μεταλλεργάτες.
Σύμφωνα με το Συνδικάτο Μετάλλου το πολύνεκρο αυτό εργατικό ατύχημα, το οποίο πυροδότησε την οργή των εργατικών συνδικάτων σε όλη την Ελλάδα, είναι αποτέλεσμα της παντελούς έλλειψης και των πιο στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.
Οι εργοδότες των ναυπηγείων και των διαχωριστήρων (σλοπς) με δικαιολογία την κύρηξη του Τύμβου δεν είναι καν εγγεγραμμένοι σε μητρώα, δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο ασφάλειας σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ) σε επιστολές προς τα Υπουργεία Εμπορικής Ναυτιλίας και Εργασίας, επισημαίνει ότι όλα τα εργατικά ατυχήματα στην Ζώνη είναι αποτέλεσμα τόσο της αδράνειας των αρμόδιων Υπουργείων να ελέγξουν τις καταγγελίες των εργαζομένων, αναφορικά με τα παράνομα κυκλώματα πιστοποίησης της καταλληλότητας των εργασιών στην Ζώνη, όσο και της κρατικής αδιαφορίας στον έλεγχο και την τήρηση της νομοθεσίας.
Ωστόσο, δε σχετίζεται με την ασφάλεια του αρχαιολογικού χώρου το γεγονός ότι από το 1997 ακόμη το ναυτεργατικό σωματείο «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» προειδοποιούσε εγγράφως τις αρμόδιες αρχές για σειρά παραβιάσεων των κανόνων ασφαλείας, που συντελούνταν στο - ανατιναγμένο αργότερα - δεξαμενόπλοιο «ΣΛΟΠΣ»;

Ετσι, όπως το 2000, θα «προστατεύεται»το αρχαιολογικό και φυσικό περιβάλλον της Κυνόσουρας... Το Γενάρη του 2004 στα πλαίσια προστασίας και ανάδειξης του Τύμβου το KAΣ ενέκρινε τη μελέτη διαμόρφωσης του Tύμβου των Σαλαμινομάχων στηριζόμενο στον νέο αρχαιολογικό νόμο που δίνει το δικαίωμα για ήπιες παρεμβάσεις χωρίς να έχει γίνει απαλλοτρίωση ιδιοκτησίας και είχε να αντιμετωπίσει προβλήματα όπως ότι έχει απομακρυνθεί(εξαφανιστεί) το μεγαλύτερο μέρος της επίχωσης στην κορυφή του Tύμβου, καταστροφή των τάφων του νεκροταφείου τραυματισμός του αρχαιολογικού χώρου και περιβαλλοντική υποβάθμιση.
H απόφαση του KAΣ για τη διαμόρφωση περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, συντήρηση, στερέωση και εξασφάλιση των συνθηκών διατήρησης του νεκροταφείου, δενδροφύτευση, μετατόπιση του δρόμου της σύγχρονης οδού για την ανάδειξη του τείχους κ.ά.

Και αυτή η μελέτη στις καλένδες μετά τις εκλογές του Μάρτη 2004, αντ΄αυτής
απόφαση του ΚΑΣ το ΚΑΣ το Μάη του 2005 αποφάσισε
με σχεδόν οριακή - έγκρισή του (7 υπέρ, 5 κατά) στη συνέχιση της επικίνδυνης λειτουργίας πλωτής εγκατάστασης επεξεργασίας υγρών αποβλήτων (SLOPS) στην Κυνόσουρα Σαλαμίνας, εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού θαλάσσιου χώρου και μόλις 140 μέτρα από την ακτή, που επίσης είναι αρχαιολογική, προστατευμένη Ζώνη Α΄, έδωσε προχτές το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, αποδεχόμενο σχετικό αίτημα της εταιρίας «HELLENIC SLOPS AE» συμφερόντων Μελισσανίδη!
Η «HELLENIC SLOPS AE» είναι ...«μετεξέλιξη» της «HELLENIC SLOPS - PERIVALLODOLOGIKI AE», στην οποία ανήκε το «σαπάκι» (πλοίο 27 ετών που λειτουργούσε ως «διαχωριστήρας» των αποβλήτων, δηλαδή «ΣΛΟΠ»), που στο ίδιο σημείο, στις 15/6/2000, τινάχτηκε στον αέρα «δολοφονώντας» τον 23χρονο ναυτεργάτη Βλάση Βλασόπουλο.

Παρότι το πλοίο βρίσκεται ακόμη μισοβυθισμένο εκεί, «μνημείο» ενός ακόμη εγκλήματος , η «νέα» εταιρία, ως «αθώα περιστερά», με το θράσος που προσφέρει στο κεφάλαιο η μακρόχρονη συνενοχή των κυβερνήσεων, όχι μόνο αιτήθηκε την έγκριση περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας της(!) από το ΥΠΠΟ (ως οφείλει, από το νόμο, επειδή ο χώρος είναι αρχαιολογικός), αλλά απαίτησε - και έλαβε φυσικά - επέκταση του δικτύου ηλεκτροδότησης της ΔΕΗ για να έχει ρεύμα, επειδή τώρα λειτουργεί με γεννήτριες.
Η επέκταση θα περάσει μέσα από τη Ζώνη Α΄ του αρχαιολογικού χώρου.!!
Τι κι αν στη «γλώσσα» των ναυτεργατών αυτά τα τροποποιημένα σαπιοκάραβα ονομάζονται «βόμβες»! Τι κι αν ακόμη και στη σχετική νομοθεσία, στην οποία αναφέρθηκε ο δικηγόρος - εκπρόσωπος συλλόγων της Σαλαμίνας που αντιδρούν, το υλικό που «επεξεργάζονται» τα «ΣΛΟΠΣ» χαρακτηρίζεται «επικίνδυνα απόβλητα»; Τι κι αν, έστω με αυστηρά αρχαιολογικά κριτήρια, αντιδρούν η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων και η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιά στη συνέχιση της λειτουργίας;

Οι εκπρόσωποι της εταιρίας στο ΚΑΣ υποστήριξαν ότι «προστατεύουν το περιβάλλον»(!), και ότι έχουν όλες τις πιστοποιήσεις και τις άδειες! Για «συμβολή στη βελτίωση του περιβάλλοντος» μίλησε και ο πρόεδρος του ΚΑΣ και γενικός γραμματέας του ΥΠΠΟ, Χρ. Ζαχόπουλος!




ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΣΥΔΟΣΙΑ

Ο Δήμαρχος Αμπελακίων κ. Σ. Γκίνης με αίτηση στις 27/4/2004 ζήτησε την άδεια για δημιουργία χωρου απορριμάτων στη Κυνοσούρα και το αίτημα αυτό απορρίφθηκε με το 1504/11.5/2004. Έκτοτε η μεταφορά απορριμάτων συνεχίζεται αδιάλειπτα (εντός της ζώνης προστασίας Α’) και δεν έγινε καμμία προσπαθεια για την απομάκρυνσή τους όπως ενημέρωσε εγγράφως ο κύριος Σταινχαουερ τότε έφορος Β’ Εφροείας Προιστορικών και κλασσικών αρχαιοτήτων.

Σε δελτίο τύπου του Υπουργείου Ναυτιλίας 29/8/2001 διαβάζουμε για την σύμβαση παραχώρησης και των υποδομών από τον ΟΛΠ όπου αναφέρεται η δεσμευση για την συνέχιση και την ανπάπτυξη της Ναυπηγοεπισκευαστικής δραστηριότητος μέχρι το 2030 σχο χώρο της ζώνης Περάματος και στη Κυνοσούρα.

Στις 27/6/2001 ΥΠΠΟ απαντά στην ερώτηση Τατούλη ότι το 1975 η Ναυπηγική εταιρία παρόλο που είχε απορριφθεί από το αίτημά της για επέκταση εγκαταστάσεων προχώρησε σε ισοπεδωτικές εργασίες στο Αν μέρος του τύμβου δημιουργώντας σκάμα βάθους 15μ. χρησιμοποιησε τον χώρο σαν απόθεση απορριμάτων το 1980 διαμετακόμιση άνθρακα και διακομετακόμισης.
Το 1977 παραχωρήθηκε υπό τον όρο ότι δεν θα επεκταθεί στο χώρο του Τύμβου.

Τέσσερα σήματα του ΥΠΠΟ το 1998 στο τοπικό ΑΤ για να σταματήσουν παράνομες εργασίες και επιχωματώσεις της εταιρίας Μπεχρή δεν βρίσκουν κάποια ανταπόκριση και τελικά κάποιοι τιμωρούνται με λιγόμηνη εξαγοράσιμη φυλάκιση για καταστροφή αρχαιοτήτων. Αντί αυτού πήγαν κάποιοι αξιωματικοί του ναυτικού με τη σκέψη να τοποθετήσουν μνημείο προς τιμή της ναυμαχίαςκαι παραλίγο να τους συλλάβουν.

Δήμαρχος Αμπελακίων. Στυλιανός Γκίνης δήλωσε σε ζωντανή εκπομπή του Κ.Χαρδαβέλλα «Αθέατος Κόσμος» το Δεκέμβρη 2005.
«Ο ΟΛΠ έκανε αναγκαστική απαλλοτρίωση και έγιναν κάποα πραγματα εκεί από τον Διαμαντή …και είναι του παρελθόντος» επιχειρώντας να δικαιολογήσει την χωματερή και την στενή περίφραξη του Τύμβου.
SALAMIS TOMB OF NAVAL BATTLE FIGHTERS DESTROYED


ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Ο πρώην διευθύνων σύμβουλος στα Ναυπηγεία Ελευσίνος Α.Σκουνάκης τηλεφωνικά κατέθεσε την παρακάτω μαρτυρία του και την προσπάθειά του να διασωθεί το 1975 ο χώρος του Τύμβου από τις μπουλντόζες του Διαμαντή.
«Ήταν Δευτέρα πρωί χειμώνα και βλέπω απέναντι από το γραφείο μου να σηκώνεται σκόνη σύννεφο, αμέσως έδωσα εντολή σε κάποιον «πάρε ένα ποδήλατο τρέξε απέναντινα δεις τι κα΄νουν γιατί εκεί είναι ο τύμβος».
Επιστρέφει και μου λέει «έχουν βάλει τις μπουλντόζες ο Κώστας Διαμαντής ο γαμπρός του Α.Καραμανλή ήταν ο ιδιοκτήτης ναυπηγείου Κυνοσούρας μπουλντόζες και ρίχνουν τον Τύμβο στη θάλασσα»
Τηλεφώνησα σε ένα γνωστό μου δημοσιογράφο Σωτήρης Αράπης δημοσιογράφος ενημερώθηκε και πήρε τηλέφωνο την Αυγή και την άλλη μέρα μπήκε το θέμα στη τελευταία σελίδα σε περίοπτη θέση και βλέπω τότε ότι σε λίγο σταμάτησε η σκόνη.
Τι γινόταν;
Πετάγαν τα κόκκαλα των Σαλαμινομάχων στη θάλασσα..
Όταν έγινε αυτή η δημοσίευση βεβαίως σταμάτησαν.
Το τραγικό ο Διαμαντής ήταν πλούσιος αλλά αμόρφωτος αλλά το καταπληκτικότερο ήταν ότι ο διευθυντής του Ναυπηγείου ήταν αρχαιολόγος.
Αυτή η αντίθεση με τρόμαξε.
Από ένα ψαρά δεν περιμένεις πολλά αλλά από ένα αρχαιολόγο;
Αφενός ήθελαν να ρίξουν το λοφάκι αυτό και αφετέρου να μεγαλώσουν την παραλία. Ήταν μια περίοδος που δεν μπορούσες να πεις και πολλά για την κατάσταση που σιγοντάριζε τον Διαμαντή. Η Αυγή έσωσε τον Τύμβο τότε. Αυτή είναι η μικρή μου συνεισφορά» κατέληξε ο κύριος Α.Σκουνάκης.

Ο Γιάννης Σουλιώτης κάτοικος της περιοχής από 6 χρονών έδωσε στη κάμερα την δική του μαρτυρία:
«Διερωτάμαι και λέω πότε μπορεί να είναι κύριος κάποιος, με τη μουτζούρα να βγάζουμε το ψωμί μας ή με την πέννα. Γιατί αν αξιοποιηθεί αυτό το μέρος πρέπει να γίνει ένα παγκόσμιο προσκυνητάρι να έρχονται όλες οι φυλές να προσκυνάνε την λέξη Ελευθερία, που απορρέει από αυτό το μέρος, τότε θα είμαστε κύριοι.»
«Σε ηλικία 17 χρονών είδα τις τριήρεις μετά από μεγάλη κακοκαιρία που κράτησε 12 περίπου μέρες. Όταν βγήκα να ψαρέψω είδα τον πυθμένα όχι όπως τον ήξερα. Ήταν αναμοχλευμένος και εκεί είδα δύο τριήρεις και είδα το έμβολο, μια ροζέτα μεγάλη και από εκεί έβγαλα το συμπέρασμα ότι είναι τριήρης.
Εκεί κάτω από το ναυπηγείο έχουν γίνει κάτι άλλα πράγματα.
Αν πάτε στον Τύμβο θα δείτε τους τάφους κενούς.
Εγώ τους είδα με οστά και πλάκες. Που τους πήγαν. Μπάζα τους καναν;
Ήταν πολλοί τάφοι γύρω γύρω στον τύμβο. Τώρα είναι μόνο δύο (άδειοι).
Αν είχε νοικοκυρευτεί το Αμπελάκι θα είχε να δώσει στους περίοικους ένα καλό μεροκάματο, ένα καλό ψωμί, μεγάλο τσουκάλι».

Στην αρχαία πόλη της Σαλαμίνας κάτι έχει έχει σωθεί όμως με παρέμβαση των Αμερικάνων !! είπε ο κύριος Μαριδάκης απόστρατος αξιωματικός ΠΝ που έχει ασχοληθεί για χρόνια με την διάσωση του τύμβου της Σαλαμίνας.
Ο κύριος Μιλλερ φτάνοντας εκεί κοιτώντας μια αρχαία κατασκευή είπε «είπε προς θεού μην καταστραφεί, γιατί είναι υψηλής αξίας οχυρωματικό έργο» και μερίμνησε να σωθεί ο οχυρωματικός πύργος όπως και τελικά έγινε.
Στην εκπομπή του Κ.Χαρδαβέλλα ειπώθηκε ακόμα από τον κύριο Μαρινάκη ότι κάποιοι επίσημοι είπαν για τις προσπάθειες ανέγερσης μνημείου εκεί
«να μην γίνει μνημείο εκεί γιατί θα το δουν οι Πέρσες (ενόψη των Ολυμπιακών Αγώνων 2004) και θα στεναχωρηθούν…»!!!.

Και πάλι στο προσκήνιο στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Πρώτο Θέμα τον Σεπτέμβριο του 2005 με τίτλο « Ο Αχιλλέας πουλάει τον Τύμβο των Σαλαμινομάχων στον Καραμανλή» αναφέρονται οι αξιώσεις της εταιρίας που κατέχει «τίτλους ιδιοκτησίας» προκειμένου ο χώρος να απαλλοτριωθεί.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ο ΟΛΠ, το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, το ΥΠΠΟ, η ΚΕΔ, η Νομαρχία Πειραιά, ο Δήμος Αμπελακίων, ο Δήμος Σαλαμίνας, το Λιμενικό Ταμείο Σαλαμίνας είναι κάποιοι από τους εμπλεκόμενους. Και κάποιοι «πολιτικοί» έχουν θεωρήσει την ανάδειξη αυτού του μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς ως παράγοντα αναστολής της οικονομικής δραστηριότητας της περιοχής.
Έτσι το άρθρο του ΣΤΑΘΗ στην Ε είναι το πιο κατάλληλο συμπέρασμα για το χρονικό της ιεροσυλίας, της βεβήλωσης, της καταστροφής των ιστορικών τόπων που καταγράψαμε..

«Τι γίνεται με το κωπηλατοδρόμιο του Μαραθώνα; Πάνε για μπάνια (του λαού) οι κάτοικοι της περιοχής (ώστε να κινούνται ολίγον τα ύδατα) ή μόνον τα βατράχια;
Πάνε μήπως για σουίμινγκ όλοι αυτοί που πίστευαν ότι θα «αναβαθμισθεί» (και θα «αναπτυχθεί») η περιοχή τους, αν άφηναν έναν ιερό τόπο να γίνει βρωμονερό-λακκος
προς δόξαν όσων έως τότε τον είχαν αφήσει σκουπιδό-τοπο!
Αλλά έτσι είναι σ' αυτόν τον τόπο που όλο και λιγότερο του αξίζουν οι «ιεροί του τόποι»: μπρος υπανάπτυξη και σκουπιδότοπος, πίσω ανάπτυξη, κωπηλατοδρόμιο και βρωμονερόλακκος Τέτοια ραγιαδιλίκια μας αξίζουν, όπως, όταν υπό τα χάχανα και τις λοιδορίες των Ευρωπαίων παραχωρούσαν οι καθ' ημάς αρχιερείς κυρ-Βενιζέλος και Πιπίνος ο Βραχύς τον ιερό τόπο του Μαραθώνα σφαχτάρι στο πνεύμα (τρομάρα του) των αγώνων της μίζας και της ντόπας.

Αν άλλος λαός κατοικούσε εδώ κι είχε τέτοιον τόπο στα πόδια του, θα τον είχε κορώνα στο κεφάλι του• στολισμένον με αγάλματα και περιπάτους - Ηλύσια πεδία της μνήμης• να έρχεται η ανθρωπότης να τη βρίσκει, να πηγαίνουν οι πιτσιρικάδες να μαθαίνουν όνειρα. Αλλά πού; Στη χώρα που εκτός του πεδίου τών
μαραθωνομάχων, ο Τύμβος των Σαλαμινομάχων έχει αφεθεί στη βρώμα, και τα ψοφίμια;

Και στο μεταξύ αυτή η πληγή του Φαραώ κακοφορμίζει αντί να κλείσει - σιγοτρώει σαν γάγγραινα τη Δημοκρατία υποβαθμίζοντας το αγαθό της πληροφόρησης σε επίπεδο κολλεγιάς των εκάστοτε Υπουργών με δημοσιογρά-φους, δημοσίων σχέσεων και επωφελούς παρέας. Ποιος έχει την τάδε άκρη με το δείνα κόμμα, τον εξής διαπλεκόμενο επιχειρηματία, το γραφείο Τύπου της τάδε ΔΕΚΟ και της δείνα Τράπεζας.

Χρυσοπληρωμένα ρεμάλια (που προς στιγμήν φοβήθηκαν τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης), έχουν τώρα αποθρασυνθεί (διαπιστώνοντας ότι ο κίνδυνος ήταν απλώς η προεκλογική της ρητορική), έχουν πλευρίσει τα σωστά κονέ και συνεχίζουν μια κατάσταση, που απογοητεύει τους νέους συναδέλφους, ευνουχίζει τους τίμιους και τους καθιστά «κορόιδα» στα μάτια πολλών πολιτών, τουλάχιστον
εκείνων που με θεαματικότητες και αναγνωσιμότητα επιβραβεύουν τα λαμόγια του κλάδου μας, τα τσιράκια των αφεντικών, τα παπαγαλάκια των δύο «μεγάλων» κομμάτων, όλον αυτόν τον εσμό που ευδοκιμεί στα
πέυ-ρολς των Υπουργείων, στα μαύρα λεφτά των επείσακτων, στα καρνέ των Τραπεζών, των μη Κυβερνητικών οργανώσεων, των μυστικών κονδυλίων• αστέρες, κατά τα άλλα, της ερευνητικής δημοσιογραφίας, κολίγοι του λάιφ στάιλ και πάσης αναξιοπρέπειας. Κοτεράκηδες κι εξαρτημένοι απ' τα φράγκα φασουλήδες.

Ομως λάχανο θα μας φάνε όλοι αυτοί οι βάφεν-πονηροί.
Αυτών είναι ο πολιτισμός της κυρίας Δρούζα, του βρωμονερόλακκου στον Μαραθώνα, της Στέγης Καλατράβα και της Ρικομέξ. Αυτοί κάνουν κουμάντο στον πολιτισμό του κ. Τατούλη, οι κολλητοί, οι άξεστοι και οι δήθεν
αυτοί έχουν κάνει τη χώρα παράσιτο»
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 8.VIII.2005»

---------------------------------------------------------------------------------------



ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΑΘΗ ΕΔΩ

Τι γίνεται με το κωπηλατοδρόμιο του Μαραθώνα; Πάνε για μπάνια (του λαού) οι κάτοικοι της περιοχής (ώστε να κινούνται ολίγον τα ύδατα) ή μόνον τα βατράχια;

Πάνε μήπως για σουίμινγκ όλοι αυτοί που πίστευαν ότι θα «αναβαθμισθεί» (και θα «αναπτυχθεί») η περιοχή τους, αν άφηναν έναν ιερό τόπο να γίνει βρωμονερό-λακκος

προς δόξαν όσων έως τότε τον είχαν αφήσει σκουπιδό-τοπο!

Αλλά έτσι είναι σ' αυτόν τον τόπο που όλο και λιγότερο του αξίζουν οι «ιεροί του τόποι»: μπρος υπανάπτυξη και σκουπιδότοπος, πίσω ανάπτυξη, κωπηλατοδρόμιο και βρωμονερόλακκος
Τέτοια ραγιαδιλίκια μας αξίζουν, όπως, όταν υπό τα χάχανα και τις λοιδορίες των Ευρωπαίων παραχωρούσαν οι καθ' ημάς αρχιερείς κυρ-Βενιζέλος και Πιπίνος ο Βραχύς τον ιερό τόπο του Μαραθώνα σφαχτάρι στο πνεύμα (τρομάρα του) των αγώνων της μίζας και της ντόπας.

Αν άλλος λαός κατοικούσε εδώ κι είχε τέτοιον τόπο στα πόδια του, θα τον είχε κορώνα στο κεφάλι του• στολισμένον με αγάλματα και περιπάτους - Ηλύσια πεδία της μνήμης• να έρχεται η ανθρωπότης να τη βρίσκει, να πηγαίνουν οι πιτσιρικάδες να μαθαίνουν όνειρα. Αλλά πού; Στη χώρα που εκτός του πεδίου τών
μαραθωνομάχων, ο Τύμβος των Σαλαμινομάχων έχει αφεθεί στη βρώμα, και τα ψοφίμια;

..................................................

Πλην όμως τα λεφτά (που δεν παράγουμε, αλλά τα παίρνουμε ζητιανιά απ' την Ευρωπαϊκή Ενωση ή τα αρπάζουμε απ' τις τσέπες των Ελλήνων) τα δίνουμε στην κυρία... Δρούζα, να ανεβεί στην ΕΡΤ να παράξει πολιτισμό.

Αυτός είναι ο πολιτισμός της Ν.Δ. Ιδιος με τον πολιτισμό του κ. Βενιζέλου.

Η κυρία Δρούζα στην ΕΡΤ. Η έκτη Καρυάτις! Το έβδομο θαύμα! -χρυσά λεφτά (απ' την άγρια φορολόγηση του ελληνικού λαού) για να κάνει η κυρία Δρούζα το κομμάτι της στη δημόσια τηλεόραση! Τι αθλιότητες είναι αυτές

να μαζεύονται τα αζήτητα της τρισάθλιας ιδιωτικής τηλεόρασης για προίκα στη δημόσια; Ποιοι και με ποιο δικαίωμα μας πετάνε στα μούτρα την κακογουστιά τους και τα «ιδιωτικοοικονομικά τους» (άπατα θα πάνε) κριτήρια;

***

Ομως στο ίδιο μαγαζί (την ΕΡΤ) που δουλεύουν εκατοντάδες εργαζόμενοι με τρεις κι εξήντα, δεν έχουν «βολέψει» η προηγούμενη και η τρέχουσα κυβέρνηση εκατοντάδες αργόμισθους δημοσιογράφους; Πόσα (και ποια) υψιλόμισθα παράσιτα λυμαίνονται παράνομα τους φόρους απ' τα κόπια του ελληνικού λαού;

Μούγγα η (έτσι κι αλλιώς κακομοίρα) ΕΣΗΕΑ.

Μούγγα η προεκλογικώς λαλίστατη κυβέρνηση και το υπουργείο Τύπου.


Αυτών είναι ο πολιτισμός της κυρίας Δρούζα, του βρωμονερόλακκου στον Μαραθώνα, της Στέγης Καλατράβα και της Ρικομέξ. Αυτοί κάνουν κουμάντο στον πολιτισμό του κ. Τατούλη, οι κολλητοί, οι άξεστοι και οι δήθεν

αυτοί έχουν κάνει τη χώρα παράσιτο.




ΣΤΑΘΗΣ Σ. 8.VIII.2005

Ερευνα: Ελένη Γκίκα Σπύρος Καλογερόπουλος

Τι έχει γράψει ο τύπος ...

Τόνοι μελάνι χύθηκαν για τη καταστροφή δεν υπάρχει έντυπο ανεξαρτητα από σε ποιο ιδεολογικό και πολιτικό χώρο ανήκει που να μην έχει ασχοληθεί με τη καταστροφή του αρχαιολογικού χώρου Μακρυγιάννη.